فهمیدن زبان حیوانات با خوردن حلوای هویج دو آتیشه

در دنیای پس از شوروی حلوا یک نوع دسر مبتنی بر دانه یا آجیل اشاره دارد که طرز تهیه حلوا ارده با کنجد یکی از معروف ترین این دسرها می باشد.

کنجد یک پایه معمولی است. همانطور که تخمه آفتابگردان است.

حلوای هویج یکی از انواع اروپای شرقی است، زیرا تخمه آفتابگردان به طور گسترده در اروپای شرقی کشت و مصرف می شود.

حلوای آجیل نیز رایج است و می توان از گردو، بادام زمینی یا پسته تهیه کرد.

بازارها و بازارها در سرتاسر اتحاد جماهیر شوروی سابق اغلب دارای فروشندگانی هستند که حلوای بزرگی با رنگ‌های مختلف خال‌دار با آجیل یا کشمش عرضه می‌کنند که می‌توان آن‌ها را با وزن خرید است.

حلوا همچنین توسط اکثر قنادی‌های اصلی فعال در اتحاد جماهیر شوروی سابق به‌طور انبوه تولید می‌شود و در فروشگاه‌ها و مغازه‌ها به‌عنوان تخته‌های شکلاتی کوچک‌تر یا بلوک‌های از پیش بسته‌بندی شده فروخته می‌شود.

همچنین به عنوان یک ماده در آب نبات و کیک استفاده می شود. شرکت شیرینی سازی مسکو Рот Фронт (“جلو قرمز” از آلمانی) آب نبات های حلوا  مکعب های کوچک حلوا که با شکلات پوشانده شده و در فویل های براق قرمز و طلایی پیچیده شده اند می سازد که بسیار محبوب هستند.

کوکی‌های ویفری با لایه‌هایی از حلوای آرد نخودچی یکی دیگر از خوراکی‌های معروف است.

دستور العمل های روسی برای کیک های حلوای خانگی متفاوت است اما بسیاری از آنها شامل لایه هایی از خامه ساخته شده از حلوای ترکیبی و شیر تغلیظ شده است.

حلوای آجیلی یا دانه ای زمانی که به صورت انبوه تولید می شود، از سه ماده اولیه تشکیل می شود: آجیل آسیاب شده یا دانه. شکر، عسل یا ملاس؛ و یک عامل کف کننده مانند ریشه شیرین بیان، صابون یا ریشه گل ختمی.

سالمندان با دانستن اینکه ارده دو آتیشه چیست باید از مصرف آن خودداری کنند.

عامل کف کننده به ایجاد قوام فیبری و لایه ای بسیار خاص برای حلوا کمک می کند. سایر مواد طعم دهنده مانند شکلات، پودر کاکائو، وانیل یا میوه های خشک نیز ممکن است اضافه شوند.

در روسیه حلوا بیشتر از اینکه در خانه تهیه شود خریداری می شود. اما در کشورهای دیگر درست کردن حلوا با دست یک سنت دیرینه است. در ازبکستان، اصطلاح کاندارلاتچی به طور خاص به کسی اطلاق می شود که راز تهیه حلوا را می داند.