سازمان غذا و دارو کلسیم کربنات راموفارمین را در مناطق محروم رایگان عرضه می کند

تحقیقات جدید نشان می‌دهد که نشانه‌های کربنات کلسیم ممکن است شامل درمان سرطان با استفاده از مکمل‌های کلسیم برای درمان آدنوم‌های کولورکتال و استفاده از کربنات کلسیم نادر با سریم برای کشتن سلول‌های تومور از طریق درمان فتودینامیک ناشی از اشعه ایکس باشد.

کلسیم کربنات راموفارمین به طور طبیعی در بدن وجود دارد. بیشتر کلسیم ذخیره شده بدن در استخوان ها و دندان ها به عنوان هیدروکسی آپاتیت است.

بقیه کلسیم بدن در خون، مایع خارج سلولی، ماهیچه و سایر بافت های بدن است. در خون، 40٪ کلسیم به آلبومین، 13٪ به یک آنیون مانند فسفات و لاکتات متصل می شود، و اکثریت، 47٪، کلسیم آزاد، غیر متصل و یونیزه (Ca2+) است.

مقدار کلسیم یونیزه شده موجود در خون مهم است و به شدت توسط کنترل های هموستاتیک تنظیم می شود، زیرا از نظر فیزیولوژیکی فعال است و نقش حیاتی در فرآیندهای سلولی بافت های تحریک پذیر مانند عروق خونی، ماهیچه ها، غدد و اعصاب ایفا می کند.

جذب کلسیم در روده کوچک با انتقال فعال وابسته به ویتامین D و انتشار اتفاق می‌افتد.

کربنات کلسیم برای شرایط کم کلسیم سرم مانند پوکی استخوان، استئومالاسی، کم کاری تیروئید، کم کاری پاراتیروئیدیسم، هیپوپاراتیروئیدیسم کاذب، سندرم دی جورج، اختلال عملکرد کلیه، پانکراتیت، آرتریت روماتوئید، سندرم فانکونی، بارداری، زنان پس از ادرار کردن، بارداری، زنان و مردان پس از ادرار کردن توصیه می شود.

داروهایی که نیاز به مصرف همزمان مکمل کلسیم دارند عبارتند از:

ریفامپین (آنتی بیوتیک)
لوپ دیورتیک ها
داروهای ضد تشنج (فنی توئین و فنوباربیتال)
بیس فسفونات ها (آلندرونات، ایباندرونات، زولدرونیک اسید و ریزدرونات)
کلسی تونین
کلروکین
کورتیکواستروئیدها
پلیکامایسین
استفاده از سیترات در طی آفرزیس (ضد انعقاد)

کربنات کلسیم به عنوان یک آنتی اسید برای سوزش معده ناشی از بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD)، آسیب مخاط دستگاه گوارش فوقانی NSAID، زخم های اثنی عشر و معده، رفلاکس صفراوی، گاستریت استرسی نارسایی پانکراس برون ریز، نارسایی ناشی از اسید صفراوی، بدون اسهال، اسهال تجویز می شود.

قلیایی شدن ادرار مانند نمک های آلومینیوم و منیزیم، کربنات کلسیم حرکت روده را افزایش می دهد و نشانه هایی برای درمان یبوست دارد.

کربنات کلسیم همچنین برای استفاده در درمان هیپر فسفاتمی که در بیماری مزمن کلیوی دیده می شود، به عنوان یک اتصال دهنده فسفات، به عنوان راهی برای درمان مصرف بیش از حد از طریق ایجاد قلیایی شدن ادرار، و به عنوان یک درمان پیشگیرانه در بیماران باردار قبل از تولد برای جلوگیری از پنومونیت آسپیراسیون استفاده می شود.