برخی از ساعت های الکترونیکی با حرکت فرد استفاده کننده انرژی می گیرند. برای مثال، ساعت‌های کوارتز سیکو با انرژی جنبشی از حرکت بازوی کاربر استفاده می‌کنند.
چرخاندن یک وزنه چرخان که باعث می‌شود یک ژنراتور کوچک برق را برای شارژ باتری قابل شارژی که ساعت را کار می‌کند، تامین کند. این مفهوم شبیه به حرکت فنر خود سیم پیچ است، با این تفاوت که نیروی الکتریکی به جای کشش مکانیکی فنر تولید می شود.
در حال حاضر هم انواع ساعت ها مثل ساعت سیتیزن سه موتوره ست با نیروی الکتریکی باطری کار می کنند که بسیار هم مورد توجه قرار گرفته است.
ساعت های خورشیدی از نور تغذیه می کنند. یک سلول فتوولتائیک روی صفحه ساعت نور را به برق تبدیل می کند که برای شارژ باتری یا خازن قابل شارژ استفاده می شود.
حرکت ساعت نیروی خود را از باتری یا خازن قابل شارژ می گیرد. تا زمانی که ساعت به طور منظم در معرض نور نسبتاً قوی (مانند نور خورشید) باشد، هرگز نیاز به تعویض باتری ندارد.
برخی از مدل ها تنها به چند دقیقه نور خورشید نیاز دارند تا هفته ها انرژی داشته باشند مانند Citizen Eco-Drive. برخی از ساعت‌های خورشیدی اولیه دهه 1970 دارای طراحی‌های نوآورانه و منحصربه‌فردی بودند تا مجموعه‌ای از سلول‌های خورشیدی مورد نیاز برای تامین انرژی را در خود جای دهند.
همانطور که دهه ها پیشرفت کردند و کارایی سلول های خورشیدی افزایش یافت در حالی که نیروی مورد نیاز حرکت و نمایش کاهش یافت، ساعت های خورشیدی شروع به طراحی شبیه سایر ساعت های معمولی کردند.
یک منبع انرژی که به ندرت استفاده می شود، تفاوت دما بین بازوی کاربر و محیط اطراف است همانطور که در Citizen Eco-Drive Thermo اعمال می شود.
به طور معمول، ساعت ها زمان را به شکل آنالوگ، با یک صفحه شماره دار که حداقل بر روی آن نصب شده است، نمایش می دهند. یک عقربه ساعت چرخشی و یک عقربه دقیقه گردان بلندتر. بسیاری از ساعت‌ها دارای عقربه سومی هستند که ثانیه‌های فعلی دقیقه را نشان می‌دهد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.